Het openbaar maken van een sterfgeval is een zeer oud gebruik. Wij weten dat in 1426 door de Burgermeester en Schepenen van Nijmegen een stadsbeambte werd aangesteld om een sterfgeval luid roepend openbaar te maken. Daarna waren het de gildeknechten en na de Reformatie deed de aanspreker zijn intrede. Weliswaar niet luid roepend maar wel mondeling of per brief. Zij melde een sterfgeval aan diegenen die hiervoor door de familie waren aangewezen. Hier komt ook de andere naam van uitvaartverzorger uit voort. De aanspreker.
In de tweede helft van de achttiende eeuw gingen deftige gezinnen ertoe om rouwbrieven te verzenden aan familie en relaties die ver weg woonden om het overlijden zo te doen laten weten. Deze brieven waren meestal gedrukt in een dubbel groot formaat. Dat was ook nodig want het was in die tijd heel gewoon dat men uitvoerig was over informatie van de overledene. Het was in die tijd ook heel gewoon dat de geadresseerde de portokosten zelf moest betalen hetgeen dan ook begrijpelijk maakt dat men verzocht om geen condoleancekaarten terug te sturen. Nabestaanden met een uitgebreide kennissenkring zouden hierdoor voor hoge kosten komen te staan.
Het was dan ook heel begrijpelijk dat er grote weerstand was tegen het versturen van rouwbrieven. En zo verscheen er tegen het einde van de achttiende eeuw de eerste overlijdensadvertentie in een krant. Dat was op 12 maart 1793 in de Haarlemse Courant. Dit was gemakkelijk, men behoefde geen groot aantal kaarten te versturen, men vergat niemand en het was zeer zeker goedkoper.
Overlijdensadvertentie, nu ook wel rouwaankondiging genoemd, Hebben zich tot op heden nog steeds kunnen handhaven en het laat zich aanzien dat zij uit onze rouwcultuur niet meer weg te denken zijn. Wel heeft zich door de tijd wel een totale verandering voorgedaan in het taalgebruik (de tekst) en de inhoud van de mededeling. Vroeger werden de teksten uitvoerig beschreven zoals de ziekte en het ziekte verloop. Tot aan de jaren 70 van de vorige eeuw is de standaardmededeling Heden is overleden… vrij algemeen geweest. Na 1980 begint er een nieuwe manier van bekendmaking. Dit geld voor de advertentie maar ook voor de rouwbrief. Er verschijnen mededelingen die uitsluitend voor de overledene zijn bedoeld. Zoals Dag liefste je was alles voor mij. De brief werd persoonlijk en kreeg de uitstraling van een kaart. Er verschenen foto’s van de overledene of afbeeldingen die iets over de overledene zeggen. Ook in de teksten veranderde veel. Dialecttaal werd ook de schrijftaal. Ook werden er wensen van de overledene of nabestaande via de kaart of advertentie zo kenbaar gemaakt. Zoals de begrafenis zal in besloten kring plaatsvinden. Kleur deed zijn intreden om de tekst in een gewenste kleur af te drukken. Standaard teksten werden naar de achtergrond geschoven. Eigen dierbare teksten kwamen ervoor terug. Door het opmaken van teksten en het uitzoeken van een kaart maakt men op die manier een goed begin van de rouwverwerking.
Bij Nijkamp Uitvaartzorg kunt u ook een keuze maken uit een grote collectie kaarten met afbeeldingen van allerlei aard. Maar u kunt natuurlijk ook zelf een afbeelding of foto aanleveren.
Wilt u meer weten over het bekend maken van een sterfgeval via een kaart of advertentie neem dan contact met ons op. Nijkamp Uitvaartzorg is te bereiken via telefoonnummer 0547-384008 of mail ons via info@nijkampuitvaartzorg.nl
Bron: Geschiedenis van de laatste eer.